Gastblog van El Mustapha Kaouass
Vandaag was Een Vandaag op televisie en kwam het onderwerp dat het Marokkanendebat weer op de agenda van de Tweede Kamer staat. En werden met name ook de Goudse Marokkanen genoemd (daar woon ik). Terwijl dit net op televisie verschijnt roep ik "Alweer?" en toevallig zegt Rem vervolgens "Ik zit net een stuk te lezen over dit onderwerp. Zal ik het je even mailen?". Dat stuk staat hieronder en is van een hele goede bekende van ons.
Collie.
Het Mocro Debat, oplossing ligt op de
arbeidsmarkt
4 april 2013
Vandaag
staat het grote Marokkanendebat weer op de agenda van de Tweede Kamer. Alsof er
geen grotere problemen in de samenleving zijn die opgelost moeten worden.
Begrijp me goed, ik bagatelliseer de problemen onder Marokkaanse jongeren niet
maar ik word om eerlijk te zijn wel een beetje moe van al die discussies en
debatten over de problemen onder Marokkaanse jongeren.
Ik ben in
het verleden heel erg betrokken geweest bij deze problemen maar heb me sinds
een paar jaar voorgenomen hier afstand van te nemen. Maar op zo’n dag als
vandaag merk ik toch weer dat mijn vingers jeuken en ik het niet kan laten om
mijn stem over dit onderwerp te laten horen.
Mijn
besluit om mij afzijdig te houden van dit onderwerp heeft twee redenen:
1. Marokkanenprobleem
net de economie
Als kleine
jongen, en dat is langgeleden, kan ik me al herinneren dat dit onderwerp met
golfbewegingen de kranten, televisie en de politiek domineerde. Wat dat betreft is het net
de economie. We hebben de afgelopen jaren (relatieve) rust gekend met
betrekking tot dit onderwerp. Maar het steekt nu weer de kop op. En je ziet het weer gebeuren: een Marokkaan
gaat de fout in, heel Nederland valt erover heen, de ouders krijgen de schuld,
een debat in de Tweede Kamer, er worden weer miljoenen geïnvesteerd in
straatcoaches, gezinscoaches en we gaan met z’n allen Marokkaanse thee drinken
en denken dat de problemen dan zijn opgelost.
Echte
oplossingen die naar mijn mening werken gaan we uit de weg omdat deze te
confronterend zijn en iets vragen van ons als gehele samenleving. Een probleem
kan alleen opgelost worden indien je als burger je verantwoordelijkheid wilt
nemen om een bijdrage te leveren aan de oplossing. Verbeter de wereld begin bij
jezelf. Hierover later meer.
2. Het probleem wordt
gelieerd aan Marokkaanse cultuur
Ik merkte
ook steeds vaker dat de oorzaken van de problemen werd gezocht in de
Marokkaanse cultuur. Alsof het normaal is binnen de Marokkaanse cultuur om
crimineel gedrag te vertonen, te doden en anderen tot last te zijn.
Alsof de
rellen in Haren, de voetbalhooligans (slag bij Beverwijk met een dode tot
gevolg), het gedrag van de Hells angels, Willem Holleeder en zijn vrienden ook
passen binnen de Nederlandse cultuur? Kan me niet herinneren dat er naar
aanleiding van de rellen in Haren een debat heeft plaatsgevonden in de tweede
kamer over het Nederlanders probleem.
Wat ik hier
vooral mee wil zeggen is dat bepaalde politieke partijen problemen onder
Marokkaanse jongeren gebruiken voor politiek gewin. Want ik moet toegeven, en
helaas, dat kritiek op Marokkanen zetels oplevert. En dat vind ik een zeer
kwalijke zaak.
Wat me ook
stoort is dat door een legitimering van de problemen te zoeken in de
Marokkaanse cultuur en de opvoeding we als samenleving indirect de jongeren
buiten schot houden. We zeggen eigenlijk: beste Marokkaanse jongeren jullie
kunnen er niets aan doen dat jullie dit gedrag vertonen. Het komt namelijk door
jullie cultuur en de opvoeding die jullie gehad hebben. Dit in plaats van het
probleem te leggen waar het hoort, namelijk bij henzelf!
Maar goed
zoals gezegd jeuken op een dag als deze mijn vingers en kan ik het toch niet
laten om mijn licht op dit vraagstuk te laten schijnen. Dit in de hoop een
klein steentje te kunnen bijdrage aan de oplossing van het probleem. Overigens heb ik niet de arrogantie om te
denken dat ik wel weet wat de kern van het probleem is en wat het toverdrankje
is. Was dat maar waar.
Oplossing 1: Minder
aandacht
Laat ik
beginnen met te stellen dat het oplossen van Maatschappelijke problemen een
kwestie is van lange adem maar ook met de constatering dat bepaalde
maatschappelijke problemen niet volledig op te lossen zijn. Hooguit kunnen ze
beheersbaar worden gemaakt. Zo kennen we in Nederland natuurlijk sinds
mensenheugenis problemen op het terrein van werkloosheid, verslaving en
criminaliteit en die zullen blijven bestaan. Net als de problemen onder
jongeren, waar (Marokkaanse) jongeren onderdeel van uitmaken.
Ja, er zijn
problemen onder Marokkaanse jongeren en die problemen moeten we ook niet onder
stoelen of banken steken maar we moeten de problemen ook niet groter maken dan
ze in werkelijkheid zijn. Dat is naar mijn mening al een deel van de oplossing.
We weten immers uit ervaring dat je jezelf ook een “groter” probleem kunt
aanpraten. Door minder aandacht voor deze problemen te hebben in de media ben
ik er echt van overtuigd dat de problemen feitelijk maar ook gevoelsmatig
zullen afnemen. Het probleem is te vergelijken met een “klein” kind. Als je die
teveel aandacht geeft wordt hij vervelend en worden de problemen alleen maar
groter. U weet wel een verwend kind.
Oplossing 2: Sociaal
economische achterstand en uitsluiting
Naar mijn
mening is het kern van het probleem de sociaal economische achterstand waarin
deze jongeren verkeren en opgroeien. Ze groeien vaak op in
(zwarte)achterstandswijken met weinig perspectief, enorme sociale problemen en
een sterk gevoel van niet bij de Nederlandse samenleving te horen. Op de
arbeidsmarkt maken ze weinig kans. Het werkloosheidspercentage onder
Marokkaanse jongeren is enorm. Uit onderzoek van Forum in 2012 blijkt dat het
percentage rond de 39 procent ligt. Dit soort werkloosheidspercentages kennen
we alleen in Zuid-Europa. Ik heb persoonlijk nooit in discriminatie op de
arbeidsmarkt in Nederland gelooft maar helaas blijkt uit onderzoek dat hier wel
degelijk sprake van is.
Een groot
deel van de oplossing ligt op de arbeidsmarkt. Werkgevers, geef ook deze
jongeren een kans.
We moeten
in Nederland af van zwarte wijken en wit en zwart mengen. Dat bevordert de
integratie en ik ben ervan overtuigd dat dit ook de sociaal economische
achterstanden en het gevoel van uitsluiting voorkomt. Dit geldt ook voor
segregatie in het onderwijs.
We willen
allemaal dat deze jongeren integreren en dat deze problemen tot het verleden
gaan behoren maar als dat betekent dat ik als witte Nederlander mijn huisje in
een witte wijk moet opofferen voor een woning in een zwarte wijk dan geef ik
niet thuis. Net als dat ik niet thuis geef wanneer ik ervoor kan kiezen om mijn
kind onderwijs te laten volgen op een zwarte school maar dit niet doe omdat ik
dat toch te bedreigend vind en ik het gevoel heb dat dit niet goed is voor de
ontwikkeling van mijn kind. Wanneer we dit in stand blijven houden ben ik ervan
overtuigd dat deze problemen zullen blijven bestaan en sterker nog, alleen maar
zullen toenemen.
Veel van
deze jongeren voelen zich ook uitgesloten. Ik spreek deze jongeren met enige
regelmaat en krijg vaak te horen dat ze zich suf solliciteren maar niet aan het
werk komen en bij politiecontroles in een stad als bijvoorbeeld Rotterdam
alleen zij van de weg worden geplukt voor een controle. En vertellen ze mij: waarom heeft de media
het in het geval van bijvoorbeeld Affelay of Ali B over de
Marokkaanse-Nederlander en in het geval van Mohammed Bouyerie over de
“Marokkaan”? Bij positief nieuws ben je néé van hen en bij negatief nieuws ben
je opeens de Marokkaan.
Laten we
vanaf morgen beginnen met het aanspreken van deze jongeren als Nederlanders en
niet als Marokkanen of Nederlandse-Marokkanen. De meeste van deze jongeren zijn
hier geboren, opgegroeid, spreken de Nederlandse taal veel beter dan de
Marokkaanse en kennen Marokko alleen van vakantie. We vragen van ze om te
integreren en zich aan te sluiten bij de Nederlandse samenleving maar we
spreken ze nog wel steeds aan op de Marokkaanse achtergrond van hun ouders of
zelfs hun voorouders. Is dat niet krom?
Oplossing 3: Wie niet wil luisteren moet maar voelen
Deze
jongeren krijgen, ondanks alles, genoeg kansen in de Nederlandse samenleving om
te slagen. Meer dan ze in welk ander land op aarde zouden krijgen. Wil je naar
school dan kan dat hier, kansen op de arbeidsmarkt zijn er wel degelijk,
vrijheid is er in overvloed en je hoeft in Nederland niet dood te gaan van de
honger. Wat ik hiermee wil zeggen is dat ondanks alle barrières die zij
ondervinden er genoeg kansen zijn in dit land, ook voor Marokkanen. Ik ben
daar, net als de overgrote meerderheid van de Marokkanen in Nederland waar het
prima mee gaat, het levende bewijs van.
Als je iets
wilt bereiken dan kan dat. Misschien moet je twee stappen meer zetten dan je
Nederlandse vriend Piet maar waar een wil is, is een weg. Ik zeg altijd: ook de
Nederlander die opgegroeid is in een modale wijk in Utrecht moet twee stappen
meer zetten om zijn/haar doel te bereiken dan de Nederlander die opgegroeid is
in Wassenaar.
De tijd van
polderen moeten we achter ons laten. Er is geen excuses voor
wan-/crimineelgedrag en niemand is hiervoor verantwoordelijk behalve de persoon
die dit gedrag vertoont zelf. Dit gedrag moeten we niet tolereren, niet van
Mohammed, Jan of Klaas.
Harder
straffen is misschien niet de oplossing maar hiervan kan wel een afschrikkende
werking uitgaan en doet naar mijn mening ook beter recht aan de schade die dit
gedrag de samenleving berokkend.
Straffen
moeten we niet alleen bij crimineel gedrag maar ook bijvoorbeeld wanneer de
jongere een kans krijgt op de arbeidsmarkt maar door eigen toedoen ontslagen
wordt door de werkgever. Bijvoorbeeld door een forse korting op de WW of
uitsluiting van een uitkering. En dit moeten we niet alleen op papier regelen
maar ook in de praktijk toepassen.
Tot slot
In de
analyse die ik hierboven heb gepresenteerd schuilt een ander gevaar waarover ik
me erg zorgen maak. Namelijk die van een toename van de problemen indien we
niets doen aan het oplossen van vooral het probleem van het gevoel van
uitsluiting in de samenleving en op de arbeidsmarkt. Immers het risico bestaat
dat ook de jongeren die goed hun best doen op school en met een mooi papiertje
het onderwijs verlaten, goed geïntegreerd zijn en die geen crimineel gedrag
vertonen afglijden naar dit gedrag. Sociale- en economische uitsluiting is
immers wereldwijd een voedingsbodem gebleken voor wangedrag. Dat “gedrag” is
niet alleen voorbehouden aan Marokkanen.
Ik hoop dan
ook dat we als samenleving tot een oplossing voor dit probleem kunnen komen.
Dat voorkomt ook mijn probleem van willen loslaten maar het niet kunnen en de
jeuk in mijn vingers wanneer dit vraagstuk weer boven het maaiveld
uitsteekt.
El Mustapha
Kaouass
Wat super dat je dit plaatst. Heel anders dan we van je gewend zijn (al schrijf jij ook lekker kritisch en vlot), maar het is een super keuze, mooi verwoord met focus op oplossingen ipv problemen. Mijn steun zou hij/zij hebben als er ooit meer mee gedaan zou worden. TOP
BeantwoordenVerwijderenGoedemorgen lieve meis,
BeantwoordenVerwijderenJa ik kan niet veel zeggen over hetgeen je hierboven
hebt gemeld...
Ik verdiep me er niet echt in ...sorry hiervoor.
Maar ik vindt als het jouw pakt en je wil erover schrijven,
dan moet je dit zeker doen, en je hart volgen.
Ik moet je wel zeggen dat ik graag een mooi jurkje voor
Sophie zou willen laten maken...en mijn vraag is kan dat?
Misschien kunnen we een Swap doen...dat ik iets voor jou maak
en jij misschien iets voor Sophie...dat lijkt me super tof!
Ik wens je een heerlijk week-end,
Marijke
www.marijkevanooijen.blogspot.com
Hallo Marijke,
VerwijderenWat een pracht van een idee, lijkt met ontzettend leuk! Ik ga je even een mailtje sturen :)
Groetjes, Collie
Woon je in Gouda,dan wonen wij vlak bij elkaar,fijn weekend,lieve groet Musje.
BeantwoordenVerwijderen